چهار ژنوتیپ جو دو ردیفه و چهار ژنوتیپ جو شش ردیفه با مبدا ایرانی و ژاپنی حاصل از مطالعات بیش از 300 نمونه از کلکسیون غلات گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران انتخاب گردید و جهت بررسی های زراعی و بیوشیمیایی در سال 1376 در سه تاریخ کشت و در سال 1377 در قالب طرح بلو های کامل تصادفی با 3 تکرار جهت بررسی عملکردها در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران کشت گردید. از نظر عملکرد دانه، عملکرد کاه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت، ارقام شش ردیفه والفجر و زرجو در بین ژنوتیپ های مورد مطالعه بهترین بودند و رقم شش ردیفه شماره 1 ژاپنی و دو ردیفه شماره 17 کلکسیون در بین ژنوتیب های مورد مطالعه کم محصول ترین ارقام بودند. در بررسی بیوشیمیایی 8 ژنوتیپ مورد مطالعه از نظر گلوتامات آکسالات ترانس آمیناز (GOT) تفاوت چندانی نشان ندادند. ولی از نظر استراز ژنوتیپ دو ردیفه شماره 17 کلکسیون و ژنوتیپ شش ردیفه شماره 1 ژاپنی که کم محصول ترین ارقام بودند، الگوی منحصر به فردی نشان دادند. از نظر پروتئین هوردئین نیز ژنوتیپ دو ردیفه شماره 17 کلکسیون الگوی نواری متمایزی نسبت به بقیه ارقام مورد مطالعه داشت.

انواع زرشک، ریزمیوه­هایی با رنگ­ها و طعم­های جذاب هستند که تنوع بی­نظیری در ایران دارند. در این پژوهش خصوصیات بیوشیمیایی میوه دوازده ژنوتیپ بومی زرشک مورد مطالعه قرار گرفت. این خصوصیات شامل درصد مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، نسبت TSS/TA، pH، میزان فنل کل، فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل، محتوای پروتئین، فیبر خام، قند کل، عناصر معدنی شامل آهن، منیزیوم، روی و مس بودند. نتایج حاکی از تنوع بالای خصوصیات بیوشیمیایی در میان ژنوتیپ­ها بود. کدژنوتیپ 1-13 دارای بیشترین TA (61/5 گرم اسید مالیک در 100 گرم وزن تر) و بیشترین TSS (ºBrix 50/5) بود. کدژنوتیپ 1-5 دارای بیش ترین میزان فنل کل (61/1482 میلی­گرم اسید گالیک) و کدژنوتیپ 2- 14 حائز بیش ترین میزان فلاونوئید کل (53/837 میلی­گرم کوئرستین) و آنتوسیانین کل (06/452 میلی­گرم سیانیدین3 گلیکوزید) در یک صد گرم میوه خشک بود. بالاترین میزان فیبرخام (96/54 درصد)، آهن (49/138 قسمت در میلیون) و منیزیوم (39/1426 قسمت در میلیون) مربوط به کدژنوتیپ 1-10 و بالاترین میزان پروتئین (26/4 درصد) و مس (80/6 قسمت در میلیون) به کدژنوتیپ 2-14 اختصاص یافت. از لحاظ محتوای قند کل، دو کدژنوتیپ بی دانه و 3-5 به ترتیب با میزان 61/59 و 67/25 درصد قند، تفاوت چشمگیری نسبت به سایر کدژنوتیپ­ها داشتند. در مجموع ارزیابی صفات اندازه­گیری شده، کدژنوتیپ 2-14 به دلیل دارا بودن بالاترین میزان فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل، پروتئین و مس ژنوتیپ برتر بود. بررسی خصوصیات بیوشیمیایی میوه زرشک­های بومی و بهره­وری از ارزش­های تغذیه­ای این محصول ارزشمند می تواند منجر به کسب دانش فنی در زمینه تهیه فرآورده­های غذایی زرشک به عنوان یک فناوری بومی شده و سبب توسعه اقتصادی در مناطق تولید زرشک گردد.

انگور یکی از مهم­ترین محصولات کشاورزی در ایران بوده و استان آذربایجان غربی به­خاطر شرایط مناسب آب و هوایی به­عنوان قطب تولید آن محسوب می­شود. از آنجا که این محصول تنوع وسیعی از باکتری­ها و قارچ­های اندوفیت را دارا بوده و در سال­های اخیر حضور اندوفیت­ها و عملکرد مفید آن ها در آن مورد توجه قرار گرفته است، هدف از این پژوهش شناسایی باکتری های اندوفیت انگور در استان آذربایجان­غربی بود. در این مطالعه، 67 جدایه باکتری اندوفیت از بخش­های ساقه و ریشه گیاه انگور در سال 1398جداسازی شد. سپس خصوصیات بیوشیمیایی از جمله واکنش فوق حساسیت، بررسی خاصیت فلورسنت و آزمون لهانیدن سیب زمینی و توانایی تولید آنزیم­های پروتئاز، آمیلاز و ژلاتیناز بر روی باکتری­ها انجام شد. یازده جدایه باکتری برای شناسایی مولکولی بر­اساس تعیین ترادف ناحیه 16S rDNA ­انتخاب شدند و مشخص شد جنس­های Bacillus و Pseudomonas فراوانی بیشتری بین جدایه­های شناسایی شده دارند. دو گونه Bosea lathyri و Frigoribacterium faeni و جنس Stenotrophomonas برای اولین بار در ایران به­عنوان باکتری­های اندوفیت انگور گزارش می­شوند. همچنین اثر ضدقارچی باکتری­های اندوفیت بر روی سه گونه قارچی شامل Cytospora chrysosperma ، Fusarium sp. و Chaetomium globosum با روش کشت متقابل انجام شد و سه جدایه GI6، GI43 وGI45 به ترتیب شامل Priestia sp.، Pseudomonas kilonensis وBacillus sp.  بیشترین خاصیت بازدارندگی رشد را در مقابل این قارچ­ها نشان دادند. با توجه به اهمیت باکتری­های اندوفیت، جداسازی و شناسایی آنها از مناطق مختلف کشور ضروری به­نظر می­رسد که در نتیجه آن می­توان از این باکتری­ها در کنترل زیستی بیمارگرهای گیاهان بهره برده و آن را جایگزین مناسبی برای کنترل شیمیایی نمود.

انگور یکی از مهم­ترین محصولات کشاورزی در ایران بوده و استان آذربایجان غربی به­خاطر شرایط مناسب آب و هوایی به­عنوان قطب تولید آن محسوب می­شود. از آنجا که این محصول تنوع وسیعی از باکتری­ها و قارچ­های اندوفیت را دارا بوده و در سال­های اخیر حضور اندوفیت­ها و عملکرد مفید آن ها در آن مورد توجه قرار گرفته است، هدف از این پژوهش شناسایی باکتری های اندوفیت انگور در استان آذربایجان­غربی بود. در این مطالعه، 67 جدایه باکتری اندوفیت از بخش­های ساقه و ریشه گیاه انگور در سال 1398جداسازی شد. سپس خصوصیات بیوشیمیایی از جمله واکنش فوق حساسیت، بررسی خاصیت فلورسنت و آزمون لهانیدن سیب زمینی و توانایی تولید آنزیم­های پروتئاز، آمیلاز و ژلاتیناز بر روی باکتری­ها انجام شد. یازده جدایه باکتری برای شناسایی مولکولی بر­اساس تعیین ترادف ناحیه 16S rDNA ­انتخاب شدند و مشخص شد جنس­های Bacillus و Pseudomonas فراوانی بیشتری بین جدایه­های شناسایی شده دارند. دو گونه Bosea lathyri و Frigoribacterium faeni و جنس Stenotrophomonas برای اولین بار در ایران به­عنوان باکتری­های اندوفیت انگور گزارش می­شوند. همچنین اثر ضدقارچی باکتری­های اندوفیت بر روی سه گونه قارچی شامل Cytospora chrysosperma ، Fusarium sp. و Chaetomium globosum با روش کشت متقابل انجام شد و سه جدایه GI6، GI43 وGI45 به ترتیب شامل Priestia sp.، Pseudomonas kilonensis وBacillus sp.  بیشترین خاصیت بازدارندگی رشد را در مقابل این قارچ­ها نشان دادند. با توجه به اهمیت باکتری­های اندوفیت، جداسازی و شناسایی آنها از مناطق مختلف کشور ضروری به­نظر می­رسد که در نتیجه آن می­توان از این باکتری­ها در کنترل زیستی بیمارگرهای گیاهان بهره برده و آن را جایگزین مناسبی برای کنترل شیمیایی نمود.

تنش شوری یکی از مهم ترین عواملی است که کیفیت محصولات زراعی را تحت تاثیر قرار می دهد. به منظور مطالعه اثر شوری بر خصوصیات بیوشیمیایی برخی از واریته های کینوا، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان یزد و سال زراعی 97-1396 در شرایط مزرعه انجام گردید. آبیاری با آب شور در سه سطح (شاهد، 10 و 17 دسی زیمنس بر متر) به عنوان کرت اصلی و واریته در سه سطح (Nsrcqe، Nsrcqb و (Titcaca به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد آبیاری با آب شور 17 دسی زیمنس بر متر در مقایسه با شاهد سبب افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی DPPH (0/19) درصد)، فعالیت آنتی اکسیدانی دانه به روش احیای یون مس (0/25 درصد) فعالیت آنتی اکسیدانی به روش قدرت کاهندگی آهن (6/50 درصد) و پروتئین دانه (5/30 درصد)، فعالیت ضد التهابی (5/30 درصد) شد، در حالیکه محتوی ساپونین دانه (15 درصد) و نسبت سدیم به پتاسیم (6/73 درصدی) را کاهش داد. شوری منجر به افزایش محتوی کلروژنیک اسید، پاراکوماریک اسید، کوئرستین اسید و کامفر اسید در دانه گردید. واریته Nsrcqb بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی را در بین واریته های مورد بررسی داشت که در اکثر صفات مورد مطالعه اختلاف آماری معنی داری با واریته Titcaca نشان داد. بر اساس نتایج به دست آمده، کشت واریته Nsrcqb و آبیاری با شوری 17 دسی زمینس بر متر می تواند سبب افزایش خصوصیات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی کینوا شود.

توده های کرم ابریشم بومی ایران اگرچه در تولید تجاری جایگاهی ندارند ولی به عنوان ذخایر ژنتیکی ایران بسیار حایز اهمیت هستند. در این تحقیق سطوح فعالیت آنزیم های آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز و همچنین مقدار گلوکز، کلسترول و پروتئین تام همولنف پنج توده گیلانی، خراسانی، بغدادی، صورتی و لیمویی اندازه گیری شد. نتایج موید آنست که اختلافات معنی داری در خصوص مقدار ترکیبات حاضر در بین 5 توده بومی وجود دارد. همچنین توده صورتی به ترتیب با میانگین وزن پیله و قشر 1.830 و 0.361 گرم بالاترین مقدار تولید و گروه خراسانی به ترتیب با متوسط وزن پیله و قشر 1.467 و 0.260 گرم کمترین مقدار تولید را به خود اختصاص دادند. تجزیه خوشه ای گروه ها تحت مدل UPGMA بر اساس خصوصیات بیوشیمیایی، توده های صورتی و گیلانی را در یک گروه جای داد و سه گروه بغدادی، لیمویی و خراسانی هم نه تنها بر اساس خصوصیات بیوشیمیایی بلکه با تلفیق کلیه داده ها بیشترین شباهت درون گروهی را داشتند.

به منظور بررسی جنبه های فیزیولوژیکی تنش کم آبی بر صفات مهم کمی 14 ژنوتیپ چغندرقند آزمایش دوساله در سال های 1388 و 1389 به صورت کرت های خردشده (Split plot) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام گرفت. آزمایش در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند کمال شهر کرج (با عرض جغرافیایی 35 درجه و 59 دقیقه شمالی و طول جغرافیایی 50 درجه و 75 دقیقه شرقی به ارتفاع 1313 متر بالاتر از سطح دریا)، اجرا شد. سطوح آبیاری در این آزمایش شامل دو سطح (S1: آبیاری نرمال بصورت تبخیر پس از 80 میلی لیتر از طشتک کلاس A و S2: تنش کم آبی به صورت تبخیر پس از 180 میلی لیتراز طشتک کلاسA ) بودند که از طریق تغییر در دور آبیاری اعمال شدند. آبیاری از زمان کشت تا استقرار کامل گیاه (مرحله شش تا هشت برگی) برای کلیه تیمارها مشابه و از این مرحله به بعد بر اساس میزان تبخیر از طشتک تبخیر کلاس A برای هر تیمار انجام شد. بین تیمارهای آبیاری از لحاظ میزان فعالیت SOD در سطح آماری 1% اختلاف معنی دار وجود داشت به طوری که بیشترین میزان فعالیت آنزیم در تیمار تنش خشکی به میزان 1479.74 (میلی گرم پروتئین / واحد) و کمترین میزان آن در تیمار آبیاری نرمال به مقدار 1334.44 (میلی گرم پروتئین / واحد) دیده شد. بین ارقام مورد مطالعه تفاوت معنی داری از لحاظ میزان فعالیت آنزیم در سطح آماری 5% دیده شد. بین تیمارهای آبیاری از لحاظ تغییرات فعالیت آنزیم کاتالاز در سطح آماری 1% تفاوت معنی دار وجود داشت. بیشترین میزان فعالیت آنزیم در تیمار تنش خشکی به میزان 118.58 (میلی گرم پروتئین / واحد) و کمترین مقدار فعالیت آن در تیمار آبیاری نرمال به میزان 98.33 (میلی گرم پروتئین / واحد) بدست آمد. فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در بین تیمارهای آبیاری تفاوت معنی دار در سطح 1% دیده شد. به طوری که بیشترین میزان فعالیت این آنزیم در تیمار تنش خشکی به میزان 67.95 (میلی گرم پروتئین / واحد) و کمترین میزان این آنزیم در تیمار نرمال آبیاری به میزان 55.17 (میلی گرم پروتئین / واحد) دیده شد. بین تیمارهای آبیاری از لحاظ میزان مالون دی آلدئید تولید شده تفاوت معنی دار در سطح 1% وجود داشت به طوری که بیشترین میزان مالون دی آلدئید به مقدار 72.94 (میلی گرم پروتئین / نانومول) و کمترین میزان آن به مقدار 64.44 (میلی گرم پروتئین / نانومول) بدست آمد. بین ارقام مورد مطالعه برای تغییرات این صفت تفاوت معنی داری در سطح 1% دیده شد. بین ارقام مختلف و همچنین تیمارهای آبیاری تفاوت معنی داری در عملکرد ریشه مشاهده نشد. بیشترین میزان عملکرد ریشه در ارقام 5 و 9 و 14 و همچنین کمترین میزان آن در رقم 2 مشاهده شد.